Op surfcamp in Portugal: mijn ervaring met Gota Dagua

Wil je leren surfen? Ga op surfcamp in Portugal! Ik leerde in een week tijd surfen bij Gota Dagua (vlakbij Lissabon) en deel in deze blog mijn ervaring.

Over Gota Dagua

Gota Dagua is een surfschool in Costa da Caparica, net onder Lissabon. Zelf heb ik altijd al willen leren surfen, maar op de een of andere manier is het er nooit van gekomen. Toen ik van Gota Dagua de uitnodiging kreeg op een week op surfcamp te gaan, greep ik die kans natuurlijk met beide handen aan. Leren surfen in een van mijn favoriete landen, waarom niet?

Gota Dagua ligt in het dorpje São João da Caparica, dat tegen de grotere badplaats Costa Da Caparica aanligt. Tijdens je surflessen bij Praia de São João kijk je uit op de skyline van Lissabon, je zit dus vlakbij de Portugese hoofdstad.

Op surfcamp bij Gota Dagua: wat kun je verwachten?

Natuurlijk deed ik vooraf wat research naar Gota Dagua, want je wilt natuurlijk wel weten waar je een week terecht komt. De reviews liegen er absoluut niet om, met een 4,9 op Google wordt het kamp enorm goed gewaardeerd.

Wat ik zelf ook erg fijn vond is dat er zoveel inclusief is als je het kamp boekt. Er zijn verschillende pakketten waaruit je kunt kiezen, maar het basispakket heeft in ieder het volgende:

• Overnachting (je kunt kiezen uit een bed in een slaapzaal of iets meer betalen voor een privékamer) – inclusief handdoeken en beddengoed
• Ontbijt (elke dag)
• Diner (voor 6 van de 7 avonden)
• Je mag gratis gebruik maken van alle surfboards en wetsuits
• Een fiets
• Activiteiten – deze worden vrijwel iedere avond georganiseerd, denk bijvoorbeeld aan een flimavond of een spelletjesavond

Dan kun je nog extra pakketten bijkopen met surf- en yogalessen. Je kunt het dus zo duur maken als je zelf wilt. De surfcamps duren standaard zeven dagen, maar je kunt ze in overleg eventueel inkorten of verlengen.

Een week op surfcamp in Portugal

Hoe ziet een week op surfcamp in Portugal eruit? Tijdens mijn week in São João da Caparica hield ik dagelijks een dagboek bij. Zo zie je wat je ongeveer kunt verwachten tijdens je surfcamp.

Zaterdag: de aankomstdag

Omdat ik de dagen voor het surfcamp in Setúbal verbleef (circa 50 kilometer van Costa da Caparica), sta ik op zaterdagmiddag al om een uur bij de receptie van Gota Dagua. Ik werd vriendelijk begroet door Luis (de manager) en mocht mijn grote backpack en m’n laptop achterlaten. Check in is pas om vier uur en daar zijn ze behoorlijk strikt in.

Geen probleem, want het is prachtig weer en het strand ligt op zo’n twintig minuten lopen van het kamp. Het waait flink en de golven zijn vrij onstuimig. Het lijkt me niet ideaal surfweer, maar dat hoeft gelukkig vandaag nog niet. Ik eet een hamburger choco frito (gefrituurde inktvis, de lokale specialiteit) op een terras bij een beach bar en geniet van deze heerlijke plek.

Daarna keer ik terug naar Gota Dagua en daar tref ik al een aantal andere gasten. Hoewel de meeste uit Nederland en Duitsland komen, zijn er ook Zwitsers, Amerikanen, Fransen en Polen. Een mooie mix en de voertaal is Engels.

Bij het inchecken krijg ik een mooie privékamer toegewezen in huis drie. Er zijn drie gebouwen die allemaal bij elkaar op een paar minuten loopafstand van elkaar zijn. De kamer is minimalistisch ingericht, schoon en heeft een heerlijk groot bed. Ook wandel ik door de openslaande deuren zo de tuin in, zo fijn! De badkamers zijn op de gang, deze zijn gedeeld.

Na een korte douche klets ik een uurtje in de tuin met de Duitse Maren en dan gaan we naar het restaurant voor het Welcome Event. De medewerkers worden aan ons voorgesteld (ik hoop echt dat ik die namen snel ga onthouden, het zijn er zoveel!) en het schema van deze week wordt gepresenteerd.

Daarna is het tijd om te eten, lekkere Portugese snacks als voorafje, sangria en een smakelijke pasta. So far so good! Ik vind het om half tien wel mooi geweest (ik ben een van de oudste) en ga richting mijn kamer. Morgen is de eerste surfles, zin in!

Zondag: de eerste surfles

Ik heb best wel goed geslapen, een goede start van de dag. Het ontbijt is pas om negen uur (dat is laat voor mij, ik sta meestal vroeg op), dus ga ik eerst nog even een uurtje werken in de tuin.

Het ontbijt is een gezellige boel en verrassend uitgebreid. Er is yoghurt met veel verschillende toppings, daarnaast zijn er broodjes met verschillende soorten beleg en daarnaast is altijd een speciale lekkernij. Vandaag is dat pastel de nata en natuurlijk moet ik die even proeven.

Daarna begint de theorieles voor het surfen. We krijgen filmpjes te zien over de historie van het surfen (throwback naar Hawaii, dat was ook een mooie trip!) en leren meer over verschillende surfboards, de wind en golven. Erg interessant allemaal!

Na de theorieles worden we ingedeeld in twee verschillende groepen voor de surflessen en krijgen we een fiets toegewezen. Het strand waar we les krijgen ligt namelijk op zo’n 20 minuten lopen van de huizen, dus het is wel fijn om je wat sneller te kunnen verplaatsen.

Ik ga nog even naar de supermarkt voor lunch en relax een poosje in de tuin. Het is heerlijk weer, dus geen straf.

Om drie uur is heb ik mijn allereerste surfles ooit. We krijgen allemaal een eigen wetsuit deze week en gaan dan met een surfboard (softboard) naar het strand. Ik dacht eerst “oh, dit is best goed te tillen”, maar naarmate ik verder over het strand loop, is het toch wel zwaar, haha!

Op het strand doen we eerst wat yoga oefeningen om op te warmen en daarna leren we (in het zand) hoe we op het surfboard moeten gaan staan. Want ja, dat is stap 1. Als je niet kunt staan op je board, kun je ook niet surfen.

Op het strand gaat het prima, dus is het tijd om het water in te gaan. En dat valt vies tegen! Door de stormen van de afgelopen week, zijn de golven nogal onstuimig, ze komen echt van alle kanten. Ik heb moeite om mijn surfboard in bedwang te houden terwijl verder de zee in loop en krijg continu sloten zout water in mijn gezicht. Hierdoor heb ik meteen branderige ogen, niet heel prettig.

De instructeur geeft ons om en om tips en af en toe een push in de golven. Dit is het moment dat we moeten gaan staan. Ik val, ik val, ik val en ik val. Elke keer als ik aan de beurt ben, ben ik het hele stappenplan om te gaan staan vergeten. Ik blijf proberen en blijf terug gaan naar de instructeur, ooit moet het lukken toch? Helaas is de les na anderhalf uur afgelopen (het voelt veel korter!) en heb ik aan het eind nog niet op de plank gestaan. Maar morgen gaat het zeker lukken!

Het avondeten bestaat uit nasi en ijs als toetje, prima! Het is vanavond spelletjesavond en we spelen Cards against humanity, beetje raar, maar ook wel weer leuk. Ik stap rond een uur of tien op. Morgen hebben we een vol programma en ik wil zo fit mogelijk zijn voor de lessen.

Maandag: ik sta!

Ik slaap die nacht helaas wat onrustig omdat ik een paar keer wakker word van mensen die terugkomen van uitgaan (zelfs in een privékamer met oordopjes in is het hier wat gehorig), dus ik start de ochtend niet zo heel gezellig.

Maar ik besluit dat ik de rest van de dag positief en blij ga zijn, dus ik start met goede moed met de yogales. Die duurt ongeveer een uurtje en bevat niet alleen yogaposes, maar ook wat ademhalingsoefeningen. Ik ben na afloop echt een stuk meer ontspannen.

Het ontbijt is weer lekker en ik eet extra veel vandaag, want ik heb maar liefst twee surflessen. De eerste start vrijwel direct na het ontbijt. Omdat ik gisteren zoveel moeite had om te staan, krijg ik vandaag een nieuwe manier om op te staan aangeleerd. En dat is echt een succes: al bij de tweede poging in het water lukt het me om op het board te staan! Uiteindelijk zelfs zo’n vijf keer, al lukt het me nog niet om lang te blijven staan. Ik ben in ieder geval erg blij dat er wat progressie is.

We hebben zo’n vier uur pauze tot de volgende les en ik besluit om lekker even in mijn eentje op pad te gaan. Ik fiets naar Costa da Caparica (zo’n 2,5 kilometer van de plek waar we zitten) en vind daar een ontzettend leuk tentje voor lunch genaamd KOA. Hier zit ik heerlijk te smullen van een wrap met ei en avocado en geniet ik even van de rust. Hoewel ik de meeste mensen in het surfcamp heel leuk vindt, moet ik als introvert ook echt af en toe even een moment alleen hebben. Fijn dat het zo kan en dat je tussen de lessen door lekker wat vrije tijd hebt.

Om vier uur start de volgende surfles en ik ga wat eerder heen zodat ik wat foto’s kan maken van de surfles van groep 1. Erg leuk om te zien hoe ze (nu al) beter worden.

Ook bij mezelf gaat de les weer een stuk beter. Hoewel ik nog steeds regelmatig val, lukt het me steeds beter om te staan en surf ik zelfs twee keer een hele golf uit. Ik krijg zelfs een high five van de instructeur, toch wel leuk hoor!

Het avondeten is weer reuzegezellig en daarna is er een beer pong tournament. Ik kijk het even aan (hou niet zo van bier) en ga dan richting mijn kamer. Vandaag was echt een topdag!

Dinsdag: surfen in de storm?

Het weer is nogal omgeslagen vandaag, na een paar dagen zonneschijn start de dag met regen. Daarbij heb ik overal pijn, surfen is echt (veel) zwaarder dan ik had verwacht. Maar goed, ik wil me niet laten kennen en ga lekker naar de yogales. Het gaat wat moeizaam, maar ik ben blij dat ik het doe, het is wel echt een lekker ontspannen begin van de dag.

Na het ontbijt krijgen we video’s te zien van onze eerste surfles van gisteren, zodat we kunnen leren van onze fouten. Het is de bedoeling dat vrijwel iedereen een keer besproken wordt, maar de selectie is niet helemaal goed gegaan. Veel mensen komen niet in beeld, maar yours truly maar liefst vier keer (en dat was niet heel positief). Laten we het er maar op houden dat ik weer wat dingen heb geleerd.

Voor lunch ga ik weer terug naar KOA, deze keer samen met Maren. We moeten best opschieten, want daarna hebben we meteen onze surfles en ik kan niet anders zeggen dan dat het best stormachtig is. Het is ongelooflijk zwaar om het board naar het water te dragen. De wind komt van alle kanten en kost ongelooflijk veel kracht om het board vast te houden.

De golven zijn ook niet te doen, ze komen van alle kanten en heel snel achter elkaar. Daarbij staat er een sterke stroming waardoor het me gewoon niet lukt om bij de instructeurs te komen. Het is gewoon een groot gevecht. Maar ik zet door en krijg zeven keer een push van de instructeurs, die ik maar liefst drie keer verzilver door op het board te staan. Yes!

Na een klein uurtje halen de instructeurs ons allemaal het water uit (de helft van de groep stond al enige tijd aan de kant), surfen is niet te doen vandaag, het is alleen maar vechten tegen de elementen. We halen de gemiste tijd later deze week nog een keer in (de lessen duren normaal gesproken anderhalf uur). Het is inmiddels ook gaan regenen, dus prima om om te kleden en snel naar huis te gaan voor een warme douche.

We zijn door de vermoeiende surfles nogal gaar en de regen komt nu met bakken uit de lucht. Er wordt dan ook weinig gesocialized en iedereen zit wat te lezen of series te kijken in bed. Moet ook af en toe kunnen.

Iets na zes uur vertrek ik met Maren naar het restaurant voor een warme kop thee, waar we nog een paar anderen uitnodigen en we zitten al snel met een gezellige groep aan tafel. Tijdens het avondeten is het dan ook weer erg gezellig en na afloop gaat de karaokeset aan. Ik laat het zingen aan andere mensen over, maar het is wel ontzettend grappig.

Woensdag: pijn

Net als de voorgaande dagen begin ik de dag weer met een yogales. Onze yogadocente denkt dat we wel wat meer aankunnen en doet vrij ingewikkelde oefeningen voor. Ik zit erbij en ik kijk ernaar. Ik ben duidelijk niet zo flexibel als de rest van de groep. Maar ze doet wel iets bij me waardoor sommige oefeningen opeens makkelijker gaan, begin ik dan toch iets flexibeler te worden?

Na het ontbijt hebben we alweer een surfles. Hoewel het weer vandaag zeker beter is dan gisteren, zijn de golven nog steeds vrij ruig en staat er nog een sterke onderstroming. Ik heb inmiddels door hoe ik het beste bij de instructeur kan komen (rondje omlopen en dan met de stroom mee) en krijg al snel een paar duwen. Van de eerste vier pogingen sta ik maar liefst drie keer rechtop de surfplank. Zo trots op mezelf dat dit me al na een paar dagen lukt!

Daarna gaat het helaas bergafwaarts. Het weer slaat om, de wind trekt aan, de stroming wordt sterker en ik heb steeds meer moeite om de plank in bedwang te houden. Op gegeven moment wil ik de plank in het ondiepe deel uit het water tillen, maar de wind pakt hem op en hij slaat keihard tegen mijn voeten. Ik heb een halve nagel in mijn hand en mijn voeten beginnen meteen blauw te kleuren, auw!

Ik kan ze gelukkig nog goed bewegen, dus ik ga weer het water in voor een nieuwe surfpoging. Maar dan verkrampt mijn rechterkuit helemaal. Ik val om en Manuel, een van de instructeurs is meteen bij me om me te helpen. Ik moet tegen hem aanduwen terwijl ik in het water lig en af en toe een golf zout zeewater binnenkrijg, niet fijn. Maar de kramp gaat gelukkig wel weg.

Dit is ook meteen het einde van de surfles, na een sterke start voel ik me nu helemaal niet meer zo goed. Ik neem de rest van de dag dan ook veel rust en sluit me even af van de groepsactiviteiten (er is o.a. beach volleybal). Ik ga naar een pasteleria in Costa da Caparica voor een lekkere kop koffie en een pastel de nata en zit vooral te lezen in de tuin. Mijn voeten doen behoorlijk veel pijn, dus ik vind het wel even prima.

Tijdens het avondeten is het ook vrij rustig, iedereen is moe. Er is nog een filmavond, maar het grootste deel van de surfcampers haakt af om vroeg naar bed te gaan.

Donderdag: een dagje vrij!

Gelukkig slaap ik die nacht goed en lijkt de “schade” aan mijn voeten mee te vallen, ik kan ze goed bewegen; fijn! De yogales gaat wel wat moeizaam, ik merk dat de kramp in mijn kuit doorgestraald (?) is naar de spier in mijn bovenbeen en heb best moeite met sommige van de rekoefeningen. Ik doe wat ik kan en ben toch heel blij om hier de ochtend mee te beginnen.

Bij het ontbijt is het een gezellige boel, iedereen is namelijk blij dat we even pauze hebben van de surflessen. Hoewel het surfen echt heel leuk is, voel je het absoluut in je lijf. Vrijwel iedereen heeft ergens pijn en blauwe plekken.

Een klein deel van de groep gaat vandaag op tour naar Lissabon, maar omdat ik de stad al meerdere malen heb gezien en ik daar de komende vijf dagen nog ben, sla ik de tour over. Ik moet ook nog een aantal nuttige dingen doen deze week, zoals de was en wat werken aan mijn website.

Na de lunch hou ik voor gezien qua werk en zoek ik samen met de Duitse Ella de Nederlandse Joanna op die in een leuk koffietentje zit in Costa da Caparica. We hebben een ontzettend gezellige middag en avond met z’n drieën, die we deels op het strand en in leuke eettentjes doorbrengen. Het voelt echt even als vakantie, vooral op het moment dat ik met een glas wijn in m’n hand de zon in de zee zie zakken. Life is good!

Vrijdag: de laatste dag…

Vrijdag begint zoals gewoonlijk met de yogales. Verschillende mensen zijn donderdag vertrokken en sommige zijn tot laat uit geweest, dus we zijn vandaag slechts met z’n vijven. Het was een fijne laatste les, ik ga dit wel missen. Het is zo lekker om de dag op deze manier te beginnen!

Omdat vandaag de laatste volle dag is, is iedereen wat uitgelaten over de surfles. Hoewel die van mijn groep pas om 12.30 uur begint sta ik toch al om 10.30 uur op het strand om de andere groep aan te moedigen en foto’s te maken.

Als mijn groep aan de beurt is voor de les, is de eerste groep er ook bij en daardoor hangt er een ontzettend leuke sfeer. Iedereen juicht als iemand op het bord staat en blijft staan. We zijn met z’n allen best ver gekomen in de afgelopen dagen! Ik heb Iris, een van mijn medecursisten, mijn camera gegeven, dus nu sta ik zelf ook eens op de foto. Zo heb ik bewijs dat ik ook op het surfboard kan blijven staan, haha!

Na de les volgt een lekker relaxte middag. Uitgebreid douchen, beetje snacken, wat foto’s uitzoeken en lekker lezen. Het is heerlijk weer, dus het is fijn om dan relaxed in de tuin te zitten.

Die avond is er nog een wijnproeverij met diverse (lekkere) wijnen uit de regio. Smaakt goed! Daarna volgt er nog avondeten en een kleine awardceremonie. Diverse mensen krijgen namelijk een speciale surfaward, bijvoorbeeld “rookie of the week” of “best performance”.

Ik mag er ook eentje in ontvangst nemen; ik heb de award “the one that never gives up” gewonnen. Wat mij betreft de leukste! Het is een gezellige avond en we moeten zelfs al afscheid nemen van de eerste mensen die morgen voor het ontbijt vertrekken. Jammer!

Zaterdag is vertrekdag en die staat vooral in het teken van inpakken, een laatste lekkere ontbijt en veel afscheid nemen. Het is toch heel bijzonder hoe hecht zo’n groep is na een week samen eten en surfen. Ik zou het leuk vinden om volgend jaar weer te gaan, het was echt een fijne week!

Is het de moeite waard?

Als je wilt leren surfen op een laagdrempelige manier is het surfcamp van Gota Dagua zeker de moeite waard. Ze doen echt hun best om je het naar de zin te maken en doordat het kamp standaard van zaterdag op zaterdag is, leer je de andere deelnemers ook goed kennen.

Daarbij is het heel fijn dat je kunt kiezen tussen verschillende accommodaties, van slaapzalen met acht bedden tot privékamers. Verwacht niet over de top luxe, maar over het algemeen is het schoon en zijn de bedden zeer comfortabel. Doordat de slaapvertrekken verdeeld zijn over drie verschillende huizen voelt het ook niet zo massaal en dat is ook fijn.

Natuurlijk is het kamp niet helemaal perfect (bestaat zoiets uberhaupt?), dus wil ik ook nog een paar dingen delen die ik niet zo leuk vond. Zo vond ik dat er iets te veel focus ligt op alcohol drinken en uitgaan, terwijl deze wat mij betreft juist meer op het surfen moet liggen. Maar ik ben met mijn veertig lentes ook wat aan de oudere kant (de meeste surfcampers zitten in de leeftijdscategorie 20-30 jaar) en mijn partydagen liggen inmiddels achter me.

Daarnaast was het af en toe wat onduidelijk qua communicatie. Zo moet je bijvoorbeeld online vooraf een heel vragenformulier invullen en bij de check in moet je nog een keer doen. Ook is het soms wat onduidelijk waar bepaalde activiteiten plaatsvinden. Qua eten vond ik vooral het ontbijt echt goed, avondeten was soms een hit or miss (vooral voor de vegetariërs was het niet altijd even lekker). Maar je krijgt voldoende en mag zelfs extra vragen als je nog een bord wilt.

Wat ik overigens wel heel fijn vond is dat er voorafgaand aan het surfcamp een appgroep werd gemaakt, waardoor je heel gemakkelijk vragen kon stellen en foto’s en video’s met elkaar kunt delen.

Overall vind ik het surfcamp van Gota Dagua absoluut de moeite waard. De yogalessen en de surflessen zijn van goede kwaliteit en er hangt een gezellige sfeer. De medewerkers zijn stuk voor stuk erg enthousiast en proberen het je echt naar de zin te maken. De prijs-kwaliteit verhouding is erg goed.

Boek jouw surfcamp in Portugal!

Wil je leren surfen en wil je dat doen in een gezellige omgeving? Dan is het Surf Camp van Gota Dagua echt een aanrader. Ga naar de website om jouw surfcamp te boeken. Tijdens het boekingsproces kun je extra’s zoals surflessen en yogalessen gemakkelijk bijboeken.

En daarnaast moet je natuurlijk je reis naar Portugal boeken. Zelf vloog ik met Vueling naar Lissabon, maar Transavia en KLM zijn ook een goede optie. Vanaf het vliegveld kun je met Uber, Bolt of het openbaar vervoer naar Costa da Caparica reizen. Je kunt ook Gota Dagua mailen met de vraag of zij vervoer willen regelen, dat doen ze ook (tegen een meerprijs).