Tijdens mijn laatste dagen in Costa Rica ga ik ziplinen in Manuel Antonio, maak ik een mooie wandeling en neem ik afscheid van Marjolein.
Ziplinen in de jungle
Zondagochtend wordt ik om half elf opgehaald worden voor een Canopytour, ik ga voor het eerst ziplinen! Het was de vorige avond wat laat geworden, maar over het algemeen ben ik dagelijks tussen zes en zeven uur wel wakken. Voor de zekerheid had ik toch een wekker gezet, maar die bleek nutteloos te zijn. Ik wordt namelijk pas om vijf voor half elf wakker, oeps!
Halsoverkop trek ik wat kleren uit de kast, pak ik mijn tas en ren ik naar beneden. Ik was precies op tijd! In het busje naar de locatie heb ik nog snel een appel en wat crackers weggewerkt, want ik had het lekkere ontbijt van het hostel natuurlijk gemist.
Aangekomen in de jungle krijgen we een tuigje aangemeten, stinkende handschoenen en een helm op ons hoofd en handschoenen. Ik raak al snel in gesprek met een stel uit Canada, leuke mensen. Ik ga dus ziplinen in Manuel Antonio, dit noemen ze ook wel een canopytour. Het was best wel hoog (vond het af en toe best eng, klein beetje hoogtevrees) en ging heel erg snel. Een impressie:
Het was die dag bewolkt en daardoor extreem warm en benauwd, dus lekker zweten. Die handschoenen en helm stinken nu nog meer!
Na afloop kregen we een lekkere lunch met kip, rijst en bonen. En die was erg welkom, gezien mijn karige ontbijt.
Chillen in het hostel
Terug in hostel neem ik een lange koude douche en bekijk ik de zonsondergang vanuit hangmat, heerlijk! Ook praat ik nog even met mijn ouders via Skype, toch handig dat dat zomaar kan. Terwijl ik met ze praat, land er opeens een enorme toekan in de boom voor me. Zo tof om te zien! Ik raak daarna aan de praat met een Nederlandse vrouw (60+) die ook in het hostel verblijft, en ze gaat ieder jaar alleen op reis tijdens de kerstvakantie. Stoer!
‘s Avonds superlekker gegeten in de bar van het hostel, ik krijg een soort van curry met pasta. Er werkt hier een Peruaanse topkok die geen zin meer heeft om in luxe hotels te werken en hier kan hij koken wat hij wil. Heel lekker, mij hoor je niet klagen (en dan is het ook nog eens erg goedkoop!) Ik borrel nog even met een paar Texanen en de lokale dorpsgek (67). Deze man komt oorspronkelijk uit New York en woont zes maanden per jaar in Costa Rica. Hij vroeg me de vorige avond al ten huwelijk omdat hij een Deens paspoort wilde. Ik heb hem vriendelijk afgewezen en ben nu weer eens op tijd mijn bed in gedoken.
Mijn laatste dag in Manuel Antonio…
De volgende dag was alweer mijn laatste dag in Manuel Antonio en ik kies voor een relaxdag. Ik doe lekker rustig aan en maak wat foto’s van dit leuke hostel.
Daarna maak ik nog een wandeling in de buurt naar een waterval. Heet pad houdt alleen halverwege de wandeling op, dus daarna is het een kwestie van ‘volg de rivier’. Ik voelde me best stoer, een beetje als Indiana Jones of Lara Croft. Het lukte me niet om de waterval te fotograferen. Om dat te doen moest ik namelijk met mijn camera vijf meter naar beneden springen. Dat leek me niet zo’n goed plan. Op weg naar de waterval zie ik ook weer wat apen rondslingeren. Blijft tof om te zien!
Ik vind dat ik na die wandeling genoeg beweging heb gehad, dus de rest van de dag luier ik lekker op het strand en bij het zwembad van het hostel. ‘s Avonds krijg ik weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld van de Peruaanse kok: ceviche (vis in limoensaus). Daarna ga ik met mijn Texaanse vrienden naar een bar in de buurt. De eigenaar van het hostel geeft daar die avond een optreden (met zijn gitaar). Het is erg gezellig en ik drink overheerlijke kokosmojitos. Daarna neem ik afscheid van de mensen in het hostel. Iedereen gaat nog uit, maar ik moet helaas mijn tas inpakken.
Terug naar San José
Het is weer tijd voor een lange busrit, want ik moet terug naar San José. Ik neem deze keer expres de langzame stopbus in plaats van de snelle. Met die snelle zou ik namelijk over moeten stappen in druk San Jose en de stopbus stopt voor de luchthaven. Op de luchthaven wordt ik opgehaald door een shuttlebus van het hotel voor die avond: Carlson Country Inn & Suites. Weer een heerlijk hotel en lekker dichtbij de luchthaven. Ik kreeg een upgrade naar een heerlijke grote kamer. Een vide met een bed, een woonkamer en nog een aparte slaapkamer. Chill!
Ik heb nog even gebruik gemaakt van het zwembad en toen heb ik Marjolein opgewacht bij de receptie. Was heel leuk om haar nog even te zien. We hebben wat eten afgehaald, lekker gekletst en foto’s gekeken van mijn avonturen in Manuel Antonio. Het was oudejaarsavond en we zijn 1 minuut na twaalf gaan slapen. Was maar goed ook want ik werd al om tien over vier ‘s ochtends wakker gebeld door het hotel.
We zijn met taxi naar luchthaven gegaan en daar heb ik afscheid genomen van Marjolein. Daarna volgde er nog een lange reis terug naar Amsterdam. Eerst overstappen in Atlanta (gigantische luchthaven met veel winkels) en daarna nog in Detroit (-15 met veel sneeuw). Ik was op 2 januari om half negen ‘s ochtends weer op Schiphol. Daarna ben ik meteen doorgegaan naar Groningen, voor de verjaardagen van mijn moeder en tante. Om zeven uur was ik weer thuis en ben ik meteen gaan slapen, ik was kapot! Heerlijk gedroomd over deze prachtige vakantie, Costa Rica is echt een prachtig land. Ik wil dan ook zeker nog een keer terug om Arenal, Monteverde en de Caribische kant te bekijken!
Wil je alle reisverslagen van mijn reis in Costa Rica lezen? Kijk dan op deze pagina.
Ter voorbereiding van mijn reis in Costa Rica gebruikte ik deze reisgidsen:
Lonely Planet Best of Costa Rica
National Geographic Reisgids – Costa Rica
Wil je meer reisverslagen lezen?
Ik maakte veel toffe reizen en hou van al mijn reizen een reisverslag bij. Een paar voorbeelden:
– Kerstvakantie in Florida (winter 2014)
– Backpacken in Australië (zomer 2015)
– Eilandhoppen op de Filipijnen (winter 2017)
Leave a reply