Na ruim 2 weken roadtrippen in Canada reis ik naar Anchorage en ben ik voor het eerst in Alaska! Hier reis ik samen met Paolo in zijn bus. Een reisverslag.
Dit reisverslag verscheen eerder op mijn Instagram– en Facebookpagina. In deze blogversie staan nieuwe, nog niet eerder gepubliceerde, foto’s. Het vorige reisverslag lees je hier: Via meren en watervallen terug naar Vancouver.
Dag 17: Van Vancouver naar Anchorage, Alaska!
Het is een drukke dag vandaag, dus ik sta al rond kwart voor zeven gedoucht en aangekleed in de gemeenschappelijke ruimte van het hostel. Ik heb om zeven uur eerst een call (interview met het tijdschrift Vriendin voor een spread over avontuurlijke reizigers) en daarna vertrek ik meteen uit Whistler. Op papier is het twee uur rijden naar het vliegveld van Vancouver, maar ik calculeer anderhalf uur extra in voor de zekerheid.
In Squamish ga ik even de snelweg af voor koffie en ontbijt bij Tim Hortens (de laatste?) en dan fris op pad voor de laatste 1 uur en 15 minuten rijden. Althans dat denk ik. Hoe dichter ik bij Vancouver kom, hoe later de aankomsttijd is. Ik had gehoopt dat het mee zou vallen omdat ik niet in de spits rijd, maar helaas. Vanaf noord Vancouver staat het helemaal vast. Ik moet ook dwars door downtown met ontelbaar veel stoplichten. Goed opletten, het is echt lang geleden dat ik door zo’n grote stad heb gereden. Gelukkig gaat het allemaal goed en ben ik omgeveer 2 uur en 15 minuten voor mijn vlucht vertrekt op de luchthaven.
Ik lever de huurauto in (daar blijkt dat ik bijna 3000 kilometer heb gereden in 2,5 week, wow!) en daarna lever ik mijn grote bagage in bij Air Canada. Tot mijn verbazing volgt daarna meteen de immigratie voor de VS en de beambte vraagt alleen of ik op vakantie ga en waarheen. Ik mag direct doorlopen, wauw!
Ik eet nog een pad thai voor lunch en stap dan het vliegtuig in naar Anchorage. Ik verbaas me enorm over de grote beenruimte en er is zelfs een scherm vol series en films. En dat voor slechts drie uur vliegen! Ik geniet van de uitzichten van de witte bergtoppen uit het raam en kijk wat afleveringen van Ted Lasso, leuke serie!
Om 16 uur land ik in Anchorage, Alaska. De komende weken reis ik samen met Paulo, we zijn tijdens het hike op de Pacific Crest Trail bevriend geraakt en hebben daarna nog een paar keer met elkaar gereisd. Hij woont en werkt in een oude schoolbus die hij zelf heeft omgebouwd (van life) en toen ik hoorde dat hij naar Alaska ging heb ik heel lief gevraagd of ik een paar weken mee mocht reizen. Zodoende ben ik hier.
Hij komt al snel aanrijden en we gaan meteen door naar een brouwerij. Hier heeft hij met een paar vrienden afgesproken en het is een gezellige avond met pizza en biertjes. Het was de bedoeling dat we op een camping van de militaire basis zouden slapen (Paolo is veteraan), maar helaas mag ik daar als buitenlander niet komen. Daarom parkeren we de bus op een parkeerplaats bij een outdoorwinkel om te slapen. Dit is een van de weinige plekken in Anchorage waar je gratis kunt overnachten.
Eerste indruk: hoewel Anchorage een grote stad is, voelt het zo weids verspreid en helemaal niet zo druk. Toch weer echt anders dan Canada. Heel gaaf om hier eindelijk eens te zijn.
Dag 18: Vliegende auto’s op de 4th of July
Na een wat onrustig nachtje op de parkeerplaats (niet zozeer vanwege de herrie, vooral wennen aan de nieuwe omgeving) is mijn eerste stop de Starbucks, voor koffie en toilet. De bus heeft namelijk geen wc en dit is de enige plek die op zo vroeg open is.
Na een ontbijtje gaan we om half acht op pad naar het dorpje Glacier View, voor een event waar heel Alaska voor uitloopt. Het is vandaag namelijk Indepedence Day, de belangrijkste feestdag in de VS. Normaal gesproken nog geen 2 uur rijden, maar vanwege de drukte zal het wel wat langer duren. En dat is zeker het geval, er staat een gigantisch lange file. Rond half 12 parkeren we de bus maar aan de kant van de weg om de laatste vier kilometer te lopen. Ik zie honderden mensen lopen met stoelen en grote koelboxen.
We weten nog een mooi plekje te bemachtigen onder de klif en ik kijk echt m’n ogen uit. Dit is veruit het meest Amerikaanse event waar ik ooit ben geweest. Overal zie ik de Amerikaanse vlag, veel mensen zijn er in gekleed. Het volkslied klinkt (iedereen is doodstil), er gaan vliegtuigen over, mensen met de Amerikaanse vlag ziplinen over ons hoofd en mensen scanderen regelmatig USA, USA, USA!
En dan begint het grote event. Omdat het in Alaska ‘s nachts niet donker wordt (zonsondergang is rond 12 uur en hij is voor 4 uur weer op), zie je hier geen vuurwerk op de 4th of July. In plaats daarvan rijden ze (onbemande) auto’s van een klif. Echt bizar, het lijkt wel alsof ik in een film ben beland. Er gaan een stuk of 25 naar beneden, elke keer onder hard gejuich. Op gegeven momen zelfs een camper en daar blijft echt niets van over. Heel bijzonder en uniek om eens mee te maken.
De terugreis naar de bus gaat een stuk vlotter dan de heenweg en in tegenstelling tot de meeste mensen (die terugkeren naar Anchorage in het westen), rijden wij naar het oosten. We komen langs de enorme Matanuska Glacier (Glacier View heet niet voor niets zo) en ik ontdek hoe leeg en uitgestrekt Alaska is. Alleen maar natuur zover je kunt kijken. Eindeloos veel bergen, bossen en rivieren. Geen enkele bebouwing of iets van menselijke invloed. Ik ben onder de indruk en erg benieuwd wat er nog komen gaat.
We parkeren de bus een klein stukje van de snelweg naast een rivier op een oude campground. Wat een bijzondere dag!
Dag 19: Dagje (heel erg) remote werken
Als reisblogger heb je eigenlijk nooit echt vakantie, maar ik heb de afgelopen weken wel echt mijn best gedaan. Paulo moet echter werken vandaag (hij woont en werkt vanuit deze bus) en ik doe gezellig mee. Er ligt nogal wat achterstallige administratie, foto’s overzetten (ik heb er meer dan 2000 gemaakt in de afgelopen weken), nieuwsbrief schrijven… Er is genoeg te doen!
Tussendoor maken we ook langzaam wat plannen voor de komende weken en ik krijg steeds meer zin in dit Aladka avontuur. We gaan in ieder geval nog een stukje naar het oosten.
Rond drie uur verlaten we de “camping” om wat kilometers te maken. En weer verbaas ik me over de leegte. Aan beide zijdes van de bus zie ik niets anders dan hele dunne dennenbomen en voor ons zijn de hoge bergtoppen van Wrangell-St. Elias National Park steeds beter zichtbaar.
We drinken een drankje in een bijzondere brouwerij en ontmoeten een paar mensen die veel tips hebben voor onze bedachte route voor de komende dagen. Handig!
Daarna zoeken we een grote parkeerplaats op naast de highway (met toiletten, ik ben er nu al achter dat dat een luxe gaat zijn de komende weken). Wat mij betreft een prima plek.
Dag 20: 4th of July afterparty tussen de locals
Ik heb echt heerlijk geslapen op de parking naast de highway. Het is er dan ook niet echt druk, dus je hebt niet zo’n last van verkeersgeluiden. We beginnen de ochtend lekker rustig en Paulo maakt pancakes voor ontbijt, yummy!
Daarna doen we wat boodschappen en tanken we de bus vol, we gaan de komende dagen nog meer naar het niemandsland. Het regent een beetje, dus blijven we extra lang hangen bij onze eerste stop: het bezoekerscentrum van Wrangell-St. Elias National Park & Preserve. Aangezien we hier de komende dagen gaan doorbrengen is het handig om hier wat meer over te leren. Wist je dat dit park groter is dan Nederland? Het is een van grootste nationale parken ter wereld.
We rijden nog een klein stukje naar het zuiden om af te slaan richting Kenny Lake. Na een korte lunchstop bij de Liberty Falls gaan we naar het dorpje Chitina. Hier kun je voor weinig geld gebruik maken van een heerlijk warme douche en dat is wel even fijn.
We bezoeken ook de lokale bar (Uncle Tom’s Tavern) en we zijn daar (denk ik) de enige toeristen. Ze hebben hier nog een soort van 4th of July afterparty met live muziek en die is niet slecht! We raken aan de praat met verschillende locals (inclusief Uncle Tom) en horen grootse verhalen over hun ontmoetingen met grote beren, soms zelfs in hun eigen tuin. Dit is echt een andere wereld!
We rijden daarna nog een klein stukje naar het oosten om ergens aan de kant van de weg te parkeren voor de nacht. En dit is mosquito heaven. Ik had al gehoord dat dat hier erg was (ze noemen de mug ook wel de “state bird of Alaska”), maar dit is wel next level. Ze zijn hier minstens twee keer zo groot als in Nederland en komen in grote getale op je af zodra je de deur opendoet. Even snel buiten plassen is wel een uitdaging kan ik je vertellen.
Dag 21: Hobbeldebobbel naar McCarthy
Vandaag rijden we naar een van de meest afgelegen dorpjes in Alaska: McCarthy. Dat gaat niet zonder slag of stoot, we morten ruim 60 mijl over een zeer slechte onverharde weg rijden. De maximumsnelheid is 35 mijl per uur, maar meestal rijden we net 10 mijl per uur om alle gaten te vermijden. We rijden dwars door Wrangell-St Elias National Park en zien af en toe hoge bergtoppen tussen de bomen doorpiepen. Er lag hier ooit een spoorlijn (de laatste trein reed aan het begin van de twintigste eeuw) en ook daar zien we wat restanten van terug.
Tegen lunchtijd komen we eindelijk aan in McCarthy. We parkeren de bus op onze eerste betaalde campground van de reis. Niet vanwege de faciliteiten (die zijn er totaal niet, alleen pit toilets), maar vanwege het uitzicht. Aan de rivier, hoge bergen en heb ik die enorme gletsjer al genoemd? Tussen de bergen ligt namelijk een muur van ijs, zo gaaf! Overigens ligt in dit nationale park zo’n 60% van alle gletsjers in Amerika, er zijn er meerdere en ze zijn groot.
We wandelen McCarthy in via de voetgangersbrug (auto’s van buitenaf zijn niet toegestaan in het dorp) en het lijkt alsof we teruggaan in de tijd. Hier werd meer dan 100 jaar geleden koper uit de mijnen gehaald en sommige gebouwen (al dan niet gerenoveerd) staan er nog steeds. We eten een late lunch bij The Potatohead (de frietjes met rozemarijn en knoflook zijn echt goddelijk lekker) en chillen voor de rest op de camping. Lekker lezen en spelletjes spelen. Morgen gaan we hiken!
Lees ook: Ontdek McCarthy en Kennecott: terug in de tijd in Alaska
Dag 22: Kennicott en wandelen op een gletsjer
Heerlijk geslapen en zin in een dag vol toffe activiteiten. We gaan een klein stukje van Wrangell-St. Elias National Park & Preserve ontdekken vandaag. Vanaf de campground is het slechts 5 minuten lopen naar de shuttlebus die ons naar Kennicott brengt.
Dit is een oud mijndorp (koper) dat sinds 1938 verlaten is. Doordat het zo afgelegen ligt, is het grotendeels bewaard gebleven. De NPS (National Park Service) heeft diverse gebouwen gerestaureerd zodat je ook binnen kunt kijken. Dankzij displays met informatie, verhalen en veel attributen uit die tijd leer je een hoop over hoe het leven hier vroeger was. Heel interessant!
Daarnaast zijn er verschillende wandelingen naar de mijnen te maken. Ze zijn wel pittig, je moet namelijk flink omhoog klimmen. Wijk kiezen voor een andere hike vandaag, want we willen een de enorme gletsjes die achter het dorp liggen graag zien. En dat is gaaf! Het is niet heel ver of moeilijk en je kunt relatief makkelijk de gletsjer op stappen. Dit is voor het eerst dat ik zoiets doe en het is echt een geweldige ervaring. Wel ijskoud natuurlijk, want je staat op een enorme laag ijs.
Tegen een uur of drie zijn we terug in McCarthy, bezoeken we het lokale museum en genieten we nog even na met een drankje op het terras. Wat is dit een bijzondere plek om te bezoeken.
De eerste dagen in Alaska smaken naar meer. Wat is dit een geweldige bestemming! De volgende stop is Valdez, daarover meer in het volgende reisverslag: De eerste beer in Alaska!
Wil je ook zo’n mooie rondreis in Canada en Amerika maken?
Deze rondreis in West-Canada en Amerika heb ik helemaal zelf samengesteld. Voor het boeken van de reis gebruikte ik de volgende websites:
✈️ Vliegtickets – KLM vliegt dagelijks rechtstreeks van Amsterdam naar Vancouver. Handig en het is een fijne luchtvaartmaatschappij. Tickets boek ik het liefst via de website van KLM. Vanaf Vancouver vloog ik met Air Canada naar Anchorage, Alaska.
🚘 Huurauto of camper – Zonder auto of camper is het erg lastig om een rondreis in Alaska te maken. Ik had het geluk dat ik samen met iemand reisde die een bus had, maar als je zelf gaat rondreizen is het verstandig om je huurauto tijdig te reserveren (anders zijn ze niet meer beschikbaar of betaal je de hoofdprijs. Zelf huur ik mijn auto’s meestal via AutoEurope, maar voor meer zekerheid is Sunny Cars ook een goede optie. Vaak iets duurder, maar je bent wel ontzettend goed verzekerd. Voor campers kun je terecht bij Travelhome.
🛏️ Accommodaties – Hotels en hostels zijn makkelijk te boeken via Booking.com.
📱E-sim – Als soloreiziger is het extra handig om goed bereikbaar te blijven. Tijdens mijn reis in Canada en Amerika gebruik ik een e-sim van Airalo, hiermee kon ik gewoon online blijven. Handig voor navigatie, maar ook gemakkelijk om familie en vrienden op de hoogte te houden van mijn avonturen.
Ter inspiratie voor de route en en mooie plekken om te bezoeken in Alaska zijn dit handige reisgidsen:
ANWB Wereldreisgids – Canada-West & Alaska
Binnenkort verschijnen er meer reisverslagen en artikelen vol mooie tips voor Alaska. Kijk op deze pagina voor de reisverslagen van mijn eerdere grote reizen en hier kun je al mijn tips voor Amerika vinden. Lees ook:
Hoi, leuk dat je deze disclaimer leest! Deze website is mijn full time baan en zoals je misschien begrijpt is het onderhouden van een website zoals deze niet gratis. Daarom staan erop deze pagina een aantal affiliatelinks. Als jij iets koopt of boekt via deze links, dan krijg ik een kleine commissie. Het kost jou niets extra. Kijk op mijn steun-pagina voor meer informatie.
Leave a reply