Via meren en watervallen terug naar Vancouver – Reisverslag Canada & Amerika #3

Ik laat de Canadese Rockies achter me en keer langzaam terug naar Vancouver. Maar niet zonder heel veel watervallen en prachtige meren te zien.

Dit reisverslag verscheen eerder op mijn Instagram– en Facebookpagina. In deze blogversie staan nieuwe, nog niet eerder gepubliceerde, foto’s. Het vorige reisverslag lees je hier: De felblauwe meren in Canada.

Dag 12: Mount Robson Provincial Park

De ochtend begint wat ongemakkelijk, want ik krijg mijn kookdingetje niet op het nieuwe gasblik dat ik gisteren heb gekocht. Zo kan ik niet ontbijten, irtitant! Ik begin dan maar met alles inpakken en rij iets na zeven uur Jasper in, op zoek naar een nieuw gasblik dat wel werkt. De outdoorshops zijn nog dicht, maar gelukkig heeft de tweede benzinepomp die ik bezoek er nog wel een. Yes!

Omdat ik vandaag een erg lange rit voor de boeg heb, besluit ik mijn ontbijt te maken op een rest area op de grens van Alberta en British Columbia en daar is het opeens een uurtje vroeger: een extra lange dag.

Dit is tevens de “ingang” van Mount Robson Provincial Park en dit blijkt een prachtige plek om te ontdekken. Eerst staat er (weer) een beer naast de weg, dan bekijk ik de Overlander Falls en bij het bezoekerscentrum wordt ik getrakteerd op een fenomenaal uitzicht op Mount Robson, de hoogste berg van de Canadese Rockies (3954 meter).

Hoewel ik niet heel veel tijd heb, besluit ik op aanraden van de ranger om nog een wandeling naar Kinney Lake te maken. Nou heb ik de afgelopen week veel prachtige meren gezien, maar deze hoort ook zeker bij die collectie. Massieve bergwanden en zo glad als een spiegel, wauw! En dat met hooguit een handjevol mensen, wat een verschil met de plekken die ik hiervoor bezocht!

Helemaal gelukkig kom ik terug bij de auto, klaar om nog 3,5 uur te rijden. Op cruise control slinger ik tussen de bergen in de richting van het zuidwesten. De besneeuwde bergtoppen verdwijnen en maken plaats voor groene bergen vol dennenbomen en snelstromende rivieren.

In Clearwater ga ik nog even langs het informatiecentrum voor informatie (ik wil weten wat de leukste hikes zijn), doe ik wat laatste boodschappen en haal ik een ijsje bij de Dairy Queen. Het is nog een uur rijden naar mijn campground in Wells Gray Provincial Park, waar ik een mooi plekje heb tussen de bomen en de watervallen als achtergrondgeluid heb. Morgen ga ik dit park ontdekken, nu eerst slapen.

Dag 13: Wells Gray Provincial Park

Vandaag ga ik op zoek naar watervallen! Dat is niet zo moeilijk, want in Wells Gray Provincial Park vind je de meeste watervallen van Canada. Maar voor ik start met mijn ontdekkingstocht moet ik eerst wat nuttigs doen, daarom zit ik om 5:45 uur al in de auto naar Clearwater. Ik heb namelijk een permit nodig voor een park dat ik overmorgen wil bezoeken (Joffre Lakes) en die gaan om zeven uur ‘s ochtends in de verkoop. Omdat er op mijn camping in het park in de verste verte geen bereik is, moet ik dus naar het stadje.

Enfin, ik zit keurig om zeven uur in de Tim Hortens (de Canadese versie van Starbucks), selecteer de permit, krijg een foutmelding, ververs de pagina en om 7:01 uur staat er “full”. Huh?? Dat ging snel! Mission failed laten we maar zeggen…

Balen, maar ik laat m’n dag er niet door verpesten. Dus geniet ik van de koffie, een donut en de wifi en ga daarna op pad in Wells Gray Provincial Park. Langs de 65 kilometer lange weg naar de camping is meer dan genoeg te zien en dat zijn met name veel watervallen.

De eerste, de Spahats Creek Falls, is met een hoogte van 75 meter meteen erg indrukwekkend. Voor de volgende moet ik iets meer moeite doen (zes kilometer wandelen), maar ook de Moul Falls zijn geweldig mooi om te zien en je kunt er erg dichtbij komen. Het “paradepaardje” van het park zijn echter de Helmcken Falls en die is inderdaad schitterend om te zien. Hij is 141 meter hoog en stort met geweld in een soort basin met daar omheen mos en bomen, het heeft iets betoverends.

Daarna doe ik nog verschillende korte hikes naar meerdere kleine watervallen en ook rondom m’n camping zijn nog een paar mooie exemplaren te zien, vooral de ietwat verstopte Sitcta Falls. Wells Gray is echt een fijne stop op de terugweg naar Vancouver en vergeleken met de nationale parken een stuk rustiger (en dat terwijl de campings volstaan vanwege een lang weekend).

Best gek, dit was mijn laatste kampeerstop, hierna ga ik wat meer “stedelijk” gebied in. Wat gaat het allemaal snel!

Dag 14: Van de herfst naar de zomer

Als ik wakker wordt, tikt de regen zachtjes op m’n tent. Ik draai me nog even om, lees een boek, maar het lijkt niet echt te stoppen. Geen weer om lekker buiten te ontbijten aan mijn picknicktafel. Als de regen iets minder is, pak ik dan ook snel m’n spullen in. De kleddernatte tent leg ik op de achterbank, dat is een zorg voor later.

Terwijl ik Wells Grays Provincial Park uitrijd, blijft het regenen en zie ik de wolkenflarden voor de bergen hangen, heeft wel iets mysterieus.

Rond een uur of acht ben ik terug in Clearwater. Het ontbijttentje wat ik heb uitgezocht is helaas nog niet open, dus sta ik weer in de Tim Hortens. Het voelt bijna als mijn tweede thuis.

Ik check de weersvoorspellingen en die zijn echt niet best vandaag, alleen maar regen. Ik heb een lange rit voor de boeg en besluit om de planning iets aan te passen. In plaats van de route door veel bos en meren, rijd ik via Kamloops. Shoppen in plaats van hiken en picknicken. Iets wat ik nog niet heb gedaan tijdens deze trip, maar stiekem ook wel leuk is.

Ontbijten doe ik uiteindelijk in een ontzettend leuke diner in Little Fort (High Five Diner), de French Toast en de fruitsalade smaken echt heerlijk! Daarna rijd ik naar Kamloops waar ik even ronddwaal in de shoppingmall en wat nieuwe kleding koop van Calvin Klein met 50% korting, altijd fijn!

Het is daarna nog zo’n twee uur rijden naar mijn Airbnb in Lillooet en het landschap is echt zo anders dan in de afgelopen weken! Amper bossen met dennenbomen, maar meer een soort heuvelachtige woestijn vol canyons. Heel gaaf om doorheen te rijden en ik doe lekker rustig aan.

In Lillooet is het met 30 graden Celcius echt zomers warm. Ik word verwelkomd bij mijn Airbnb verwelkomd door de Nederlandse eigenaresse (Dorry) en die is ontzettend blij met de stroopwafels die ik heb meegenomen. We kletsen nog even gezellig over onze reizen (zij reist ook veel) en verder geniet ik van de rust in dit fijne dorp in de bergen.

Dag 15: Canada Day

Een relaxte dag vandaag. Omdat ik een paar dagen geleden geen permit kon krijgen voor Joffre Lakes, “moet” ik niet zoveel vandaag. Ik geniet dan ook extra lang van de fijne Airbnb in Lillooet. Uitgebreid ontbijten op het balkon, een beetje werken en af en toe gezellig kletsen met Dorry.

Tegen een uur of pak ik de auto weer in en ga ik langzaam op weg naar Whistler. En de route is (weer) schitterend. Dwars door de bergen met veel haarspeldbochten (je mag op de meeste plekken niet harder dan 60 kilometer per uur, en terecht), steile bergwanden, bossen en meren. Het is echt genieten om hier rond te rijden.

In het dorpje Mount Currie zoek ik een leuk koffietentje op en lunchen doe ik in Nairn Falls Provincial Park. Hier maak ik ook nog een wandeling naar de waterval, erg mooi.

Tegen een uur of drie ben ik in Whistler, hier slaap ik twee nachten in een fijn hostel in het bos. Ik doe de was en ontmoet een Duits meisje (Elise), met wie ik de stad nog even inga. Vanwege Canada Day (de nationale feestdag) is er namelijk een concert van Walk off the Earth op het Olympic Plaza (Whistler was de thuisbasis voor de Olympische winterspelen in 2010). Er hangt een gezellige festivalsfeer, lang geleden dat ik zoiets heb gedaan. Erg leuk!

Dag 16: Wandelen in Whistler

Voor Whistler had ik eigenlijk niet echt plannen, maar gezien de mooie omgeving wil ik toch even wat wandelpaden opzoeken. In het hostel hebben ze helaas geen tips, dus ga ik zelf maar op zoek.

Ik haal ontbijt bij Tim Hortens en rijd naar Brandywine Falls Provincial Park. Daar picknick ik even en maak ik een korte wandeling naar weer een mooie waterval en een klein meertje. Het smaakt naar meer, dus stop ik op de terugweg naar Whistler bij de Train Wreck Trailhead.

Dit is een kort wandelpad door het bos dat je naar een oude ontspoorde trein uit 1956 leidt. Heel maf, er liggen zeven grote treinstellen in het bos. Ze zijn bewerkt met graffiti, wat voor een kleurrijk geheel zorgt.

Op Strava zie ik dat hier nog meer wandelroutes zijn (vooral mountainbikeroutes), hiermee maak ik zelf een route voor een wat langere wandeling. En die is heel tof! Lekker avontuurlijke bospaadjes, op en neer, overal bloemen en af en toe een doorkijkje naar besneeuwde bergtoppen. De wandeling is in totaal zo’n 10 kilometer lang, goed te doen!

De middag breng ik grotendeels door in het hostel, lekker lezen op het balkon in de zon en ik pak mijn grote backpack weer in. Morgen ga ik Canada verlaten! Voor avondeten haal ik een pokebowl die ik op een bankje in de zon in het centrum van Whistler opsmikkel. Wat een lekker dagje vandaag!

Na ruim 2 weken in West-Canada is mijn reis nog niet afgelopen: ik ga namelijk nog een paar weken naar Alaska! Daarover lees je meer in het volgende reisverslag: Voor het eerst in Alaska: wandelen op een gletsjer.

Wil je ook zo’n mooie rondreis in West-Canada maken?

Deze rondreis in West-Canada heb ik helemaal zelf samengesteld. Voor het boeken van de reis gebruikte ik de volgende websites:

✈️ Vliegtickets – KLM vliegt dagelijks rechtstreeks van Amsterdam naar Vancouver. Handig en het is een fijne luchtvaartmaatschappij. Tickets boek ik het liefst via de website van KLM.

🚘 Huurauto – Zonder auto is het erg lastig om een rondreis in West-Canada te maken. Ik huurde mijn auto via AutoEurope, maar voor meer zekerheid is Sunny Cars ook een goede optie. Vaak iets duurder, maar je bent wel ontzettend goed verzekerd.

🛏️ Accommodaties – Ik kampeer veel tijdens mijn reis, de campings reserveer ik via de websites van de nationale of provinciale parken, bijvoorbeeld Parks Canada. Je moet wel op tijd boeken om een plekje te bemachtigen. Hotels en hostels zijn het makkelijks te boeken via Booking.com.

📱E-sim – Als soloreiziger is het extra handig om goed bereikbaar te blijven. Tijdens mijn reis in Canada gebruik ik een e-sim van Airalo, hiermee kon ik gewoon online blijven. Handig voor navigatie, maar ook gemakkelijk om familie en vrienden op de hoogte te houden van mijn avonturen.

Ter inspiratie voor de route en en mooie plekken om te bezoeken zijn dit handige reisgidsen:

Lannoo’s autoboek West-Canada on the road – De mooiste routes en regio’s

Lonely Planet British Columbia & the Canadian Rockies

Binnenkort verschijnen er meer reisverslagen en artikelen vol mooie tips voor West-Canada. Kijk op deze pagina voor de reisverslagen van mijn eerdere grote reizen en hier kun je al mijn tips voor Canada vinden.

Hoi, leuk dat je deze disclaimer leest! Deze website is mijn full time baan en zoals je misschien begrijpt is het onderhouden van een website zoals deze niet gratis. Daarom staan erop deze pagina een aantal affiliatelinks. Als jij iets koopt of boekt via deze links, dan krijg ik een kleine commissie. Het kost jou niets extra. Kijk op mijn steun-pagina voor meer informatie.