Na een wandeling van bijna 800 mijl moet ik echt even bijkomen. Ik verblijf een paar dagen in San Diego en Las Vegas voor ik terug naar huis vlieg.
Van Kanab naar Las Vegas
Bij het monument op de grens van Arizona en Utah word ik samen met mijn medehikers Chickadee en Cruise opgepikt door een trail angel genaamd Lynne. Ze brengt ons naar het dorpje Kanab (waar ze woont) en dat ligt prachtig tussen de knalrode rotsen. Ze zet mij af bij een hotel (ik voel me al dagen niet lekker en wil niemand aansteken met wat ik heb), ik neem afscheid van Chickadee en Cruise en check in. Na een warme douche en de was stort ik helemaal in. Alles doet pijn, ik ben kapot. Ik doe dan ook even niets anders dan in bed liggen.
Vorige reisverslag gemist? Check ‘m hier: Dwars door de Grand Canyon naar de finish | Mijl 683-782 | Reisverslag Arizona Trail #11
Na tien uur slaap voel ik me de volgende dag gelukkig iets beter. Ik heb ook gemiste oproepen en appjes, ze hebben iemand gevonden die me van Kanab naar St. George kan brengen, hoe fijn! Na een snelle douche en een lekker uitgebreid hotelontbijt sta ik anderhalf uur later weer buiten het hotel. Daar word ik opgehaald door Lynne, die me naar Andrea brengt.
Dit is de moeder van haar baas en zij moest vandaag sowieso naar St. George en vind het geen probleem om me mee te nemen. We spreken half Spaans/Engels met elkaar en ze is ontzettend lief. In St. George wil ze me zelfs nog trakteren op een lunch, maar ik kan meteen mee met de shuttle naar Las Vegas dus dat lukt niet meer. We nemen afscheid, wisselen e-mailadressen en telefoonnummers uit en als ik weer in Kanab ben moet ik zeker bij haar komen logeren, zo lief!
De shuttle brengt me van St. George naar de volgende bestemming voor vandaag: Las Vegas! Een stad waar ik al drie keer ben geweest en waar ik het altijd superleuk vind om even rond te kijken. Deze keer weinig sightseeing, ik ben nog steeds heel erg moe.
Relaxen in het Bellagio
Ik heb via MyVegas een kamer in het superluxe Bellagio kunnen boeken en daar geniet ik met volle teugen van. Ik haal wat te eten en te drinken en sluit me lekker even op. Lekker badderen en op het enorme bed tv kijken. Zo luxe vergeleken met mijn tent op de trail!
Na weer een lekker lange nacht (ik moet echt bijslapen, haha) heb ik nog een relaxte ochtend. Lekker beetje lezen bij het zwembad en rond een uur of twee ben ik op het vliegveld. Ik ga namelijk nog een paar daagjes relaxen bij Paulo in San Diego.
Een kort vluchtje later sta ik dan ook weer op het vliegveld van San Diego. Na een snelle maaltijd duik ik m’n bed in. Wat een wervelwind is het de afgelopen dagen, ik ben blij dat ik nu een paar daagjes kan rusten.
In quarantaine in San Diego
De volgende ochtend sta ik fris en fruitig op en doe ik voor de zekerheid toch nog even een coronatest. Hoewel ik me eigenlijk wel weer goed voel, hoest en nies ik nog steeds. Wat denk je? Binnen een minuut twee felrode streepjes. Ik was dus niet gewoon moe van de hike, ik heb al een week corona. Ik heb er amper bij stilgestaan dat dat kon gebeuren (hoewel ik er voor deze reis echt elke week mee bezig was en me regelmatig liet testen). Best wel balen zo in de laatste week vakantie. Ik ben wel blij dat ik de afgelopen dagen vrijwel non stop een mondkapje heb gedragen en veel afstand heb gehouden.
Ik verplaats me dan ook noodgedwongen van Paulo’s huis (ik wil zijn huisgenoten niet besmetten) naar een hotel. Saai, maar zo snel mogelijk weer beter worden is prioriteit nummer 1 zodat ik volgende week naar huis kan. Omdat ik al meer dan een week klachten heb en ze duidelijk verminderen mag ik volgens de Amerikaanse regels gewoon naar buiten en dingen doen (mits ik een mondkapje draag en afstand hou).
Ik blijf een paar dagen in het hotel. Daar werk ik een beetje, kijk veel Netflix en lees af en toe een boek bij het zwembad als er niemand anders is. Niet helemaal hoe ik me mijn laatste tijd in Amerika had voorgesteld, maar het is niet anders.
Na een paar dagen ben ik zo goed als klachtenvrij (ik snotter nog steeds, maar aangezien ik chronisch verkouden ben, zal dat nooit overgaan) en ga ik nog even uitgebreid shoppen voor souvenirs en nieuwe kleding. Vergeleken met voorgaande jaren is het een stuk duurder, maar je kunt nog steeds goede deals vinden. Mijn tas is voor de terugreis in ieder een stuk zwaarder!
Op mijn laatste ochtend in San Diego ga ik nog even lekker ontbijten met Paulo aan het strand en dan is het tijd om afscheid te nemen. Ik had vooraf niet gepland om zoveel tijd door te brengen in San Diego, maar het is me ontzettend goed bevallen. San Diego is echt een leuke stad. I’ll be back!
Terug in Las Vegas
Het is een korte, maar spannende vlucht naar Las Vegas. Het waait hard, daarom zijn er diverse noodmeldingen over zandstormen. Niet heel fijn om daarin te landen, ik ben echt zo bang! De vrouw naast me weet me gelukkig gerust te stellen en we staan snel aan de grond.
Ik neem de bus naar de Las Vegas Strip, de komende twee nachten slaap ik in het Luxor, een van de tofste themahotels in Las Vegas. Het heeft een Egyptisch thema en ik slaap in de enorme pyramide.
Omdat ik nog steeds veel moe ben, doe ik niet al te veel in Las Vegas. Ik ben veel te vinden met een boek bij het zwembad en maak niet al te veel lange wandelingen. Het voelt gek dat dit mijn laatste dagen in Amerika zijn na zo’n avontuur. Op de laatste dag ga ik nog eventjes shoppen in de Premium Outlets en bezoek ik een voorstelling; The Mentalist. Niet spectaculair, maar grappig om een keer te zien.
Dan is mijn allerlaatste dag in Amerika aangebroken. Ik pak mijn tassen in (wat nog een uitdaging is met alle souvenirs en nieuwe kleding) en ga eten bij het buffet van Excalibur. Niet slecht! Na nog een paar uurtjes bij het zwembad moet ik me opeens haasten naar het vliegveld. Gelukkig is dat maar 10 minuutjes met de Uber.
Terug naar huis
Daar gaat alles supersnel en sta ik in no time bij de gate. Ik vlieg met KLM rechtstreeks van Las Vegas naar Amsterdam. De vlucht duurt iets minder dan 9 uur (een uur korter dan gepland) en gaat best snel voorbij. Ik kijk twee films en dommel een beetje weg. Om 10 uur Nederlandse tijd sta ik weer op Schiphol. Moe en voldaan. Wat was dit een fantastische reis!
Op Schiphol staat mijn broertje te wachten, verrassing! Samen drinken we nog een kopje koffie en dan pak ik de trein naar Groningen. Terwijl ik uit het raam staar naar het groene Nederlandse landschap kan ik niet anders dan denken: wat wordt mijn volgende grote avontuur?
Volg mijn avonturen!
Dit was het laatste reisverslag van mijn reis in Amerika in 2022. 10 weken lang hiken in Arizona en tussendoor lekker rondkijken in San Diego en Las Vegas, het was geweldig. Wil je mijn toekomstige reizen volgen? Ik plaats regelmatig updates op mijn Facebookpagina en op Instagram. Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief als je geen enkel reisverslag wilt missen.
Vind je het leuk om mij tijdens een langeafstandswandeling te steunen? Een kop koffie is altijd welkom! Daarnaast kun je deze website ook steunen als je iets koopt of boekt via de links op deze pagina. Het kost jou niets extra en krijg ik een kleine commissie. Op deze manier geef je een bijdrage voor de onderhoudskosten van deze website. Dankjewel!
Leave a reply