Gestart met de Arizona Trail! | Mijl 0-50 | Reisverslag Arizona Trail #2

Het is echt begonnen, ik ben gestart met de Arizona Trail bij de Mexicaanse grens! Lees nu alles over dit avontuur.

Op naar Arizona!

Na een paar dagen sightseeing in San Diego (wat een leuke stad!) staat mijn laatste dag daar in het teken van opruimen en inpakken. Ik laat 2 tassen met spullen bij Paulo thuis (hij zorgt ervoor dat ik die na afloop van de trail weer krijg) en mijn backpack is goedgevuld met kampeerspullen en alles wat ik nodig heb op de trail.

We halen een huurauto op het vliegveld van San Diego en rijden in ongeveer 1,5 dag naar Tucson. Onderweg maken we een paar leuke stops, o.a. bij het mooie North Algodones Dunes Wilderness. Gaaf om te zien!

Ook doen we voor 12 traildagen boodschappen en sturen we een deel daarvan vooruit. Ik heb tijdens het inslaan echt een deja vu, wat at ik veel troep op de PCT haha!

Starten met de Arizona Trail

In de ochtend van 6 maart gaat het echt beginnen. Op het vliegveld van Tucson worden we samen met Hugo (een Canadese hiker) opgepikt door een shuttle en naar Montezuma Pass gebracht, een rit van ongeveer 2 uur.

De Arizona Trail loopt over deze parkeerplaats, maar het begin van de trail is 2 mijl naar het zuiden, dus daar lopen we eerst heen. Het is heel gaaf om het monument eindelijk te zien.

Het staat in Mexico naast een onafgemaakt stukje muur. Lijkt me niet heel nuttig zo, haha!

Na veel foto’s en een snickers (de eerste van veel) gaan we van start en het gaat recht omhoog. Het monument ligt op een hoogte van 1800 meter en de eerste bergtop ligt op 3000 meter. Je kunt je vast voorstellen hoe zwaar dat is als je beneden zeeniveau woont en het valt mij in ieder geval vies tegen! Gelukkig maken de uitzichten veel goed, het is hier echt prachtig.

Na 4 mijl houden we het voor gezien en zetten we op een geweldige plek onze tent op. Bijna 360 graden uitzicht, zonsondergang en zonsopkomst. Heel gaaf!

Miller Peak

Na een onrustige nacht (ik slaap altijd superslecht zo’n eerste nacht op de trail) gaan we weer op pad. Nog steeds steil omhoog, maar met geweldige uitzichten. Ik loop grotendeels alleen (Paulo heeft totaal geen moeite met de klim, dus die loopt vooruit) en dat is ook wel fijn. Zo kan ik lekker mijn slakkentempo houden en extra veel foto’s maken. Hoewel het op de AZT een stuk rustiger is dan op de PCT, kom ik toch een aantal andere wandelaars tegen. Leuk om even mee te kletsen.

Ik ben echt superblij als ik eindelijk bij Miller Peak ben, het hoogste punt op dit traject. Vanaf hier wordt het veel makkelijker toch? Nou gaat dat ook niet supersnel, want er ligt af en toe sneeuw, dus ik ben supervoorzichtig. Maar het valt mee, dus voor ik het weet ben ik bij de eerste waterbron, een oude badkuip midden in het bos. Het is erg helder, valt niet tegen!

Klunzige Co

Daarna wandel ik nog ruim 3 mijl door het bos, het pad gaat zowel omhoog als naar beneden en omhoog lopen blijft pittig. Als het goed is gaat dat over een paar weken een stuk sneller als ik mijn “trail legs” heb. Tijdens dit stuk glijdt mijn wandelstok weg, waardoor ik onderuit ga. Zere knieën en een klein wondje op mijn vinger. Ik voel me een enorme kluns, maar de schade lijkt mee te vallen.

Tijdens een lange lunch kom ik weer wat bij van de val en het klimmen en gelukkig is het pad hierna heel makkelijk. Het gaat flink omlaag en langs een oude kreek (ook weer een goede heldere waterbron). Op mijl 15.7 zetten we de tent op in het bos Zo’n 12 mijl gedaan. Niet slecht voor een tweede dag!

Die nacht slaap ik als een blok, rond een uur of 4 word ik uitgerust wakker (slapen doen we al om 7.30 uur, dan is het donker). Ik voel me nog aardig goed, op de gebruikelijke pijntjes na.

Wat is dit gaaf!

De derde dag is eigenlijk de eerste dag dat ik echt kan genieten van de trail. Geen steile klimmen, het pad golft op en neer door het bos en tussen de cactussen. Heel relaxed! Hoogtepunt is het uitzicht op het felblauwe Parker Lake.

Iets verderop is een riviertje, waar meerdere hikers zitten te relaxen. Leuk om nog wat mensen te leren kennen tijdens de lunchpauze.

Daarna volgt een warme klim omhoog. Arizona is droger dan droog en dat is hier goed te zien. Hoewel het “slechts” 15 graden is, zweet ik me kapot. Dat belooft nog wat voor de echt hete dagen.

Het is deze dag lastig om een goede kampeerplaats te vinden. We hebben water nodig, dus zetten we de tent op naast een meertje. Het stinkt een beetje en het is koud, niet ideaal. Maar je kunt op zo’n trail natuurlijk niet altijd een vijfsterren kampeerplaats vinden.

Na een wat onrustige nacht en een ijskoude ochtend (het water in onze flessen is zelfs deels bevroren) gaan we weer op pad.

Wandelen tussen de koeien

En het is mooi vandaag! Van heuvel naar heuvel, geweldige uitzichten en we wandelen uren door een heuvelachtig gebied tussen de koeien. Die hebben hier alle ruimte, heel af en toe vangen ik een glimp op van een koe en ze zijn altijd bang voor me.

Tijdens de laatste mijlen raak ik regelmatig het pad kwijt. Er lopen hier zoveel verschillende paden dat ik niet altijd weet welke ik moet hebben. Gelukkig weet ik het door de Far Out app snel terug te vinden. Bij een watertank ontmoet ik Paolo weer (we lopen meestal afzonderlijk van elkaar en spreken op bepaalde plekken af). Hij is inmiddels afhankelijk van mij, want zijn waterfilter is stuk. ‘s Nachts vriest het steeds een paar graden en je waterfilter kan dan bevriezen. Dan is hij meteen kapot en dat is ook met die van Paulo gebeurt. Om dat te voorkomen stop ik de waterfilter en alle elektronica in mijn slaapzak, dan blijven ze warm.

We lopen nog een paar mijl samen en zetten de tent op net buiten het koeiengebied. Ik slaap die nacht als een roos.

Patagonia: de eerste trailtown

Dag 5 op de trail is lekker kort. De eerste 4 mijl gaan door hetzelfde mooie landschap dat we inmiddels gewend zijn en de laatste 3 mijl langs een autoweg. We komen aan in het dorp Patagonia. Zo gek om weer in de echte wereld te zijn!

We genieten volop van dit dorpje en slapen een nachtje in het hotel. Het enige wat je wilt na een paar dagen wandelen op zo’n trail is douchen, wassen en eten. We proberen vrijwel alle restaurants uit (vooral The Gathering Ground is een aanrader) en genieten van de luxe.

Hierna zijn we helemaal opgeladen voor het tweede deel van de Arizona Trail.

Lees verder: Ultieme test van je doorzettingsvermogen | Mijl 50-117

Volg mijn avontuur!

Tijdens deze reis plaats ik regelmatig updates op mijn Facebookpagina en op Instagram. Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief als je geen enkel reisverslag wilt missen. Ik probeer dit reisverslag zoveel mogelijk bij te houden, maar met alleen een telefoon is dat best onhandig. Dus het kan zijn dat je even moet wachten op de volgende.

Vind je het leuk om mij tijdens mijn wandeling te steunen? Een kop koffie is altijd welkom!

Hoi, en wat leuk dat je deze disclaimer leest! Zoals je misschien begrijpt is het onderhouden van een website zoals deze niet gratis. Zou je deze website willen steunen? Als je iets koopt of boekt via de links op op deze pagina krijg ik een kleine commissie. Het kost jou niets extra. Dankjewel!