Na ruim 550 mijl lopen neem ik even vrij. Ik ben een paar dagen in Flagstaff en ga daarna een lang weekend op vakantie in Californië.
Flagstaff
De afgelopen week heb ik mezelf enorm gepusht op de Arizona Trail en ik ben dan ook heel erg moe tijdens mijn dagen in Flagstaff. Hoewel ik enorm geniet van de trail ben ik even toe aan rust. Het is vooral fysiek, mijn lijf is gewoon toe aan een pauze en eten, veel eten. Ik ben inmiddels flink afgevallen en heb inmiddels de bekende “hiker hunger”. Ik eet enorme hoeveelheden en ik heb drie uur later weer honger.
Ik heb nog net wat energie om het centrum van Flagstaff te bezoeken en dat is bijzonder leuk! Route 66 loopt er dwars doorheen en het is vol mooie oude gebouwen met hippe brouwerijen en koffietentjes. Leuk om een keer te zien, ik wil hier zeker nog een keer heen om meer te ontdekken.
Ook drink ik nog een drankje met Dave ter afscheid. Omdat ik een paar dagen off trail ga, zal ik hem niet meer tegenkomen. Best gek, want ik ken hem al sinds dag drie.
Een onstuimige rit met Greyhound
De volgende ochtend is het tijd voor een nieuw avontuur. Ik ga een weekend naar San Diego en reis daarheen per Greyhound bus. Nou staat die niet heel goed aangeschreven hier, zo hoorde ik o.a. dat er vooral verwarde Europeanen en mensen die net uit de gevangenis komen deze bussen als vervoer gebruiken. Dus ik zet me schrap.
Het busstation in Flagstaff valt me reuze mee, geen gekke mensen en genoeg plek om te wachten. Dat moet ook, want de bus is al een uur te laat. Kan gebeuren!
Hij zit bomvol als ik eindelijk instap, maar ik heb een plekje naast een oudere (vooral onverstaanbare) man. Als we op de snelweg rijden, zie ik de deur van de bus flink klapperen, die zit overduidelijk niet goed dicht. De man naast me wil helpen en houdt de deur vast tijdens het rijden, best wel eng op de snelweg! Uiteindelijk heeft de chauffeur er genoeg van, zet de bus langs de weg en fixt het probleem in een paar minuten.
Op naar Phoenix! Daar lopen we nog een extra uur vertraging op, want de bus moet gereset (?) worden. Het is allemaal heel onduidelijk in ieder geval. Van informatievoorziening hebben ze hier nog nooit gehoord.
Als we eindelijk Phoenix uit zijn, begint het in de bus enorm naar wiet te stinken. Iemand heeft een joint opgestoken. De buschauffeur is woest en weigert verder te rijden. Dit oponthoud duurt weer een half uur, zou ik überhaupt nog in Californië aankomen vandaag? Er wordt zelfs geopperd om weer terug te keren naar Phoenix, maar daar is niemand blij mee.
Enfin, we rijden weer verder tot er op gegeven moment een harde piep te horen is. Weer staan we langs de kant van de weg. De bus is oververhit. Ook niet zo gek, we rijden dwars door de woestijn en het is 35 graden. De chauffeuse geeft ons een keus; wachten op hulp (dat kan 8 uur duren) of verder rijden met de verwarming aan (“it will be hot as hell”). Iedereen wil verder, dus zitten we vervolgens in een loeihete bus in de richting van Californië. We moeten nog een paar keer kort stoppen, maar het gaat gelukkig alsnog voorspoedig en zijn we redelijk snel in Blythe, een stad net over de grens in Californië. Yes!
Ik heb ondertussen contact met Paulo die me ophaalt in Indio en twijfel of hij niet beter door kan rijden naar Blythe. Ik probeer toch de gok te nemen en stap weer in de bus (een aantal andere passagiers stappen over op een andere bus met dezelfde bestemming). Tijdens de rit van Blythe naar Indio heb ik een goed gesprek met mijn Amerikaanse buurvrouw die al veel meegemaakt in haar leven. Ondanks onze verschillende achtergronden kunnen we het best goed met elkaar vinden. Leuk om op deze manier mensen te leren kennen.
Terug op de Pacific Crest Trail
Met drie uur vertraging komen we rond kwart over tien aan in Indio, waar Paulo me op staat te wachten. Zo fijn dat hij me op komt halen! We eten wat bij Applebees en gaan dan snel op pad. We kamperen een nachtje op een primitieve camping vlakbij de Pacific Crest Trail.
De volgende ochtend moet ik die natuurlijk even van dichtbij bekijken, zo gek om hier na drie jaar weer te zijn! Het is wel duidelijk dat het op de PCT veel en veel drukker is dan op de Arizona Trail. In tien minuten tijd komen we zeker zes hikers tegen op de trail en het nabijgelegen Paradise Valley Cafe, waar we ontbijten, zit helemaal vol met hikers.
We geven een paar hikers een lift naar Idyllwild en lopen daar nog even rond. Het blijft zo’n leuk stadje om te zien (het staat ook niet voor niks in mijn lijstje met leuke onbekende plekken in Amerika).
Op de terugweg stoppen we nog voor een klein drankje bij Paradise Valley Cafe. Er zitten namelijk een paar Nederlandse hikers die ik ken. Erg leuk om even bij te kletsen en hun ervaringen op de PCT te horen.
Lunchen doen we in Temecula, een stadje met een mooi oud centrum vol oude houten gebouwen.
Het is zes uur als we eindelijk in San Diego aankomen en die avond doen we dan ook helemaal niks meer.
Sightseeing in San Diego
Na een goede nacht rust is het tijd om de toerist uit te hangen in San Diego. We eten donuts bij Nomad Donuts en gaan daarna naar de wijk La Jolla. Hier is een prachtig uitzichtpunt (Mt. Soledad) waar je een heel tof uitzicht hebt op San Diego.
Meer tips voor San Diego? Lees ook het artikel met de leukste San Diego bezienswaardigheden.
Daarna gaan we via een weg vol luxe villa’s naar het strand. De omliggende rotsen liggen vol met zeeleeuwen en pelikanen. Heel tof om te zien!
Voor de lunch gaan we naar de haven bij Point Loma (Americas Cup Harbor). Hier heb je mooie vissersboten en er zitten meerdere lekkere visrestaurants. We nemen onze lunch mee naar de naastgelegen brouwerij en verorberen de vis met een lekker biertje in de zon. Vanaf ons plekje in de biertuin zie ik de zeeleeuwen rondzwemmen in de haven. Wat is dit genieten!
Daarna moet ik nog even shoppen bij REI voor een nieuw paar schoenen. Hoewel de mijne nog niet helemaal af zijn, gaan ze het echt niet nog 200+ mijl redden en na Flagstaff zitten niet echt outdoorwinkels waar ik ze kan kopen. Het laatste stuk wandel ik dus op spiksplinternieuwe Hoka’s.
Mijn laatste dag in San Diego staat in het teken van bijkletsen met familie en werk. De afgelopen 1,5 maand heb ik niks aan mijn administratie gedaan en als zzp’er is het toch wel handig om dat bij te houden. Bovendien moet ik mijn BTW-aangifte doen. En dat is nog een flinke klus!
Daarnaast doe ik ook inkopen voor de trail. Een drukke dag die we afsluiten met een gezellige picknick in Balboa Park tijdens zonsondergang.
Dit weekend in San Diego vloog echt voorbij. Voor ik het weet zit ik op dinsdagochtend in het vliegtuig naar Phoenix. Het is een bijzondere dag, het is namelijk de eerste dag dat mondkapjes niet meer nodig zijn. Ze maken er dan ook een feestje van in het vliegtuig, met muziek tijdens het opstijgen en de stewardess roept telkens ” so happy to see these beautiful smiles again”.
Bosbrand in Flagstaff
Vanaf Phoenix reis ik per Greyhoundbus weer terug naar Flagstaff. Ik ben gelukkig net op tijd en de rit met deze bus is een totaal andere ervaring dan de vorige. De bus is schoon, half leeg en gaat keurig op tijd. Prima reizen zo!
In Flagstaff aangekomen gaan alle telefoons tegelijkertijd af; het regent noodmeldingen. Er is een grote bosbrand, kan ik dan nog wel verder met de Arizona Trail?
Daar lees je meer over in het volgende reisverslag.
Lees nu: De lange wandeling naar de Grand Canyon | Mijl 560-683 | Arizona Trail #10
Volg mijn avonturen!
Tijdens deze en toekomstige reizen plaats ik regelmatig updates op mijn Facebookpagina en op Instagram. Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief als je geen enkel reisverslag wilt missen.
Vind je het leuk om mij tijdens een langeafstandswandeling te steunen? Een kop koffie is altijd welkom! Daarnaast kun je deze website ook steunen als je iets koopt of boekt via de links op deze pagina. Het kost jou niets extra en krijg ik een kleine commissie. Op deze manier geef je een bijdrage voor de onderhoudskosten van deze website. Dankjewel!
Leave a reply