PCT week 3: van Idyllwild naar Big Bear Lake | Reisverslag Amerika 2019

Van sneeuw naar bloedhete woestijn en een weggespoelde Pacific Crest Trail. De mijlen tussen Idyllwild en Big Bear Lake zijn loodzwaar. Een verslag.

Inmiddels ben ik al twee weken onderweg op de Pacific Crest Trail. Na een week vol ups en downs geniet ik nog steeds volop van dit ongelooflijke avontuur. Ik heb nog nooit zo veel en ver gelopen in mijn leven – en ik ben nog niet eens op de helft! Laten we verdergaan waar we gebleven waren: in het leuke dorpje Idyllwild.

Terug op de PCT

Ik slaap heerlijk in mijn kleine huisje en word pas om 7.45 uur wakker. Dat is echt uitslapen voor mij! In de ochtend neem ik de tijd om rustig op te starten. Ik geniet van een uitgebreide douche (je weet maar nooit wanneer de volgende komt) en bel even gezellig met mijn familie.

Dan is het tijd om te vertrekken. De zero in Idyllwild was superfijn, maar de trail wacht. Terug naar de sneeuw! Samen met Sarah en Chad begin ik aan een supersteile klim om weer terug op de Pacific Crest Trail te komen.

Onderweg lopen we een beetje af en aan met een groepje dat beweert vandaag nog 10 mijl te willen halen. Ik verklaar ze voor gek. Uiteindelijk komen we niet verder dan 5 mijl, want het pad gaat flink omhoog en er ligt steeds meer sneeuw.

Ik raak Sarah en Chad kwijt, maar kampeer die avond met een ander groepje: Mango, Baby Spice en Vitamin C. We hebben elkaar de afgelopen weken al vaker gezien en het is fijn om bekend gezelschap te hebben. We zetten onze tenten op in het bos, net buiten de sneeuwgrens.

• Aantal mijl gelopen op dag 16: 4.7
• Totaal gelopen van de PCT: 184.1 mijl

Fuller Ridge

Na een koude nacht staat een grote uitdaging op het programma: Fuller Ridge. Ik heb hier van tevoren echt horrorverhalen over gehoord – een pad dat onmogelijk te vinden is, steile afgronden en alleen maar sneeuw. Iedereen is het erover eens: dit stuk moet je zo vroeg mogelijk in de ochtend doen. Als de sneeuw smelt, wordt het levensgevaarlijk door de kans om weg te glijden.

Ik word vroeg wakker en besluit meteen te gaan. De rest haalt me vast wel in. Het is een barre tocht door de sneeuw! Uiteindelijk loop ik het hele stuk alleen en eigenlijk ben ik daar wel blij mee. Zo kan ik me volledig concentreren op elke stap die ik zet en ben ik minder bang om uit te glijden.

Twee keer raak ik verdwaald – het pad is totaal onzichtbaar – maar gelukkig vind ik de trail weer snel met behulp van de Guthooks-app en mijn kompas. Het duurt uiteindelijk zes uur om de zes mijl af te leggen door de sneeuw. Maar wat ben ik blij als ik er eindelijk doorheen ben!

Terug in de woestijn

Vanaf daar daalt het pad steil naar beneden, en hoe lager ik kom, hoe warmer het wordt. De uitzichten zijn spectaculair: San Jacinto ligt achter me, en voor me doemt de volgende berg met sneeuw, San Gorgonio, op.

Voor ik het weet, bereik ik de mijlpaal van 200 mijl. Bijna op de helft!

Die nacht slaap ik op een van de mooiste plekken op de Pacific Crest Trail tot nu toe. Mijn tent staat tussen de cactussen met uitzicht op de besneeuwde top van San Jacinto. Prachtig!

Net als het bijna donker wordt, hoor ik opeens: “Co!” Tot mijn verrassing komt Vitamin C me gezelschap houden. Ook zij is alleen door de sneeuw gekomen en heeft bijna niemand gezien. We zitten nog even gezellig te kletsen voordat het helemaal donker is. Wat een heftige, maar onvergetelijke dag!

• Aantal mijl gelopen op dag 17: 17
• Totaal gelopen van de PCT: 201.1 mijl

Door de bloedhete woestijn

De volgende dag is het voor het eerst echt bloedheet, wat het wandelen behoorlijk zwaar maakt. We moeten twee mijl door een droge, zanderige rivierbedding, en dat kost enorm veel energie. Gelukkig staat de hele woestijn vol in bloei – overal bloemen! Dat maakt het zware terrein toch een stukje mooier.

Ik merk dat ik vandaag moeite heb om door te gaan. Waarschijnlijk komt dat door de inspanningen van gisteren. Bij een windmolenpark neem ik een extra lange pauze in de schaduw. Na bijna twee uur zie ik Sarah en Chad uit mijn originele trailfamily aan komen lopen. Wat fijn om hen weer te zien!

Ik merk dat het me zwaar valt vandaag, kan goed komen door alle inspanningen van gisteren. Bij een windmolenpark had ik een extra lange pauze in de schaduw. Na bijna twee uur komen Sarah en Chad aangelopen, uit mijn originele trailfamily. Heel fijn om weer samen te zijn! We lopen samen nog een klein stukje door en zetten de tenten vlakbij elkaar. Een prachtige plek met uitzicht op San Jacinto en de windmolens.

• Aantal mijl gelopen op dag 18: 13.3
• Totaal gelopen van de PCT: 214.4 mijl

Mission Creek washout

Ik heb heerlijk geslapen! Het was eindelijk een keer niet zo koud. Rond 7 uur ga ik samen met Sarah en Chad op pad. De eerste klim is pittig, maar het motiveert om het samen te doen. Toch zien we een beetje op tegen deze sectie, want vandaag moeten we meerdere keren Mission Creek oversteken. Normaal gesproken is dit een klein stroompje, maar een flinke storm in februari heeft ervoor gezorgd dat de rivier veel groter is geworden en een groot deel van de Pacific Crest Trail is weggespoeld.

De rivier zelf is goed over te steken, maar overal liggen omgevallen bomen en rotsen. Vaak moeten we de kant opklimmen om weer op de trail te komen – als we die überhaupt kunnen vinden. Het is een enorme uitdaging, maar gelukkig zijn we met z’n drieën, waardoor we sneller de juiste weg weten te vinden.

Halverwege de ochtend beleven we een bijzonder moment. Bij een rivier treffen we Ashley (uit Chicago), Gunnar (een wat oudere man uit LA) en Dumbo (Paulo). Terwijl we gezellig zitten te kletsen, zien we opeens een grote ratelslang uit het water komen. Paulo moet snel opzij springen, want de slang kruipt rustig het rotsblok op waar hij net zat te eten. Een indrukwekkend schouwspel!

Daarna vervolgen we onze tocht, vol klimmen en klauteren. Aan het einde van de dag zetten Sarah, Chad en ik onze tenten op in een droog rivierbed. Morgen zien we wel weer verder.

• Aantal mijl gelopen op dag 19: 16.5
• Totaal gelopen van de PCT: 230.9 mijl

Nog zwaarder dan gisteren

Als we dachten dat gisteren zwaar was, dan overtreft vandaag alles. Mission Creek blijft een ware survivaltocht, en mijn benen zitten inmiddels vol krassen. Het pad stijgt ook nog eens steil omhoog, en ik kom amper vooruit. Is dit nog leuk? Gelukkig ben ik bijna de hele tijd samen met Sarah en Chad. Hun gezelschap helpt enorm om door te zetten.

Het voelt alsof er geen eind aan deze dag komt. Maar wat zijn we blij als we eindelijk de top van de berg bereiken! We kamperen bij een plek met een kleine hut, de Cook Cabin. Het is hier een drukte van belang, maar we zoeken een rustig hoekje op. Paulo sluit zich bij ons aan om mee te eten.

De plek is echt prachtig, met een geweldig uitzicht op de lichtjes van Palm Springs in de verte. Na zo’n slopende dag voelt dit als een welverdiende beloning.

• Aantal mijl gelopen op dag 20 15.5
• Totaal gelopen van de PCT: 246.4 mijl

In sneltreinvaart naar Big Bear Lake

Het plan was om de laatste 19 mijl naar Big Bear Lake in twee dagen te doen, maar we zijn zo kapot en verlangen zó naar een echt bed dat we besluiten alles in één dag eruit te knallen. Ik vertrek al om 6 uur ’s ochtends en ben goed op weg voor een “10 before 10” – tien mijl gelopen voor tien uur. Uiteindelijk haal ik ruim 9 mijl tegen die tijd, niet slecht!

Af en toe kom ik een bekende tegen, maar vandaag loop ik vooral alleen. De gedachte aan een douche, lekker eten en een echt bed motiveert enorm. Het pad is relatief makkelijk, grotendeels omlaag, wat helpt om tempo te maken. De laatste zes mijl loop ik samen met Paulo, en dat maakt het extra gezellig.

Om half 3 ’s middags staan we al bij de weg. Vanaf daar liften we in drie verschillende auto’s naar het gezellige stadje Big Bear Lake. Die avond vieren we onze prestatie met hamburgers, pizza en wijn – een perfecte afsluiter van de dag!

Ik heb voor twee nachten een kamer geboekt in de Honey Bear Lodge & Cabins. Het is basic, maar meer dan prima voor een zero. Even crashen en opladen!

• Aantal mijl gelopen op dag 21: 19.7
• Totaal gelopen van de PCT: 266.1 mijl

Zero in Big Bear Lake

Gek genoeg slaap ik niet heel goed, ondanks dat ik eindelijk in een bed lig. Het voelt even onwennig na zoveel nachten in mijn tent. Samen met Chad ga ik ontbijten bij Denny’s. Normaal gesproken vind ik de porties hier veel te groot, maar deze keer krijg ik alles op. Al dat wandelen maakt je hongerig! Dit ontbijt is ook het moment van afscheid. Chad’s hike van drie weken zit erop, en hij gaat terug naar Canada. Het voelt gek om hem uit te zwaaien, na zoveel dagen samen op pad te zijn geweest.

Daarna is het tijd voor de gebruikelijke klusjes die je doet als je in een stadje bent. Ik doe de was en haal boodschappen bij de supermarkt voor de volgende sectie. Bij de winkel tref ik Sarah en Bidet Day. Bidet Day heb ik al een tijdje niet gezien, en het blijkt dat ze iets in haar voet heeft gebroken. Geen wonder dat ze zoveel pijn had! Ze blijft voorlopig in de buurt om te rusten, maar kan niet verder lopen.

Later op de dag neem ik bewust wat tijd voor mezelf. Ik relax in de tuin van mijn hotel, haal Pad Thai en geniet van een rustige avond met tv kijken in bed. En zo is er alweer een week voorbij op de trail!

Lees nu reisverslag #5: Van Big Bear Lake (mijl 266) naar Wrightwood (mijl 369) | Pacific Crest Trail week 4

Wil je meer over mijn avonturen in Amerika lezen? Kijk dan op deze pagina.

Meer lezen over de Pacific Crest Trail?

Wil je zelf meer weten over de Pacific Crest Trail of inspiratie opdoen voor een eigen avontuur? Neem een kijkje bij deze tips en bronnen.

Boekentips

Er zijn verschillende Nederlanders die de hele Pacific Crest Trail hebben gelopen en daar een mooi boek over hebben geschreven:

• Alleen – Tim Voors
• Zes miljoen stappen – Lies Dieben
• The Pacific Crest Trail (praktische gids)

Lees voor meer boekentips dit artikel: 10 Leuke boeken over de Pacific Crest Trail.

Tips op deze website

• Tips voor de Pacific Crest Trail: wandelen van Mexico naar Canada
• Bevoorrading en eten op de Pacific Crest Trail (PCT)
• Paklijst voor de Pacific Crest Trail: dit had ik allemaal mee

Ik heb mijn rondreis in Amerika helemaal zelf samengesteld. Op deze pagina kun je alle websites zien die ik gebruik voor het boeken van een onvergetelijke rondreis in Amerika.

Wil je meer mooie reisverhalen lezen? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief voor persoonlijke updates of kijk op de pagina met reisverslagen.

Deze website is mijn fulltime baan en zoals je je kunt voorstellen, brengt het onderhouden ervan kosten met zich mee. Als je iets boekt of koopt via de links in dit artikel of op deze pagina, help je mij enorm. Dankjewel voor je steun!